„Prosimy Cię, Panie, ześlij na nich Ducha Świętego, aby ich umocnił siedmiorakim darem Twojej łaski do wiernego pełnienia dzieła posługi.” (z modlitwy święceń)
24 maja, w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, podczas uroczystej Eucharystii sprawowanej o godz. 10:30 w seminaryjnej kaplicy 19 alumnów kursu V przyjęło z rąk ks. bp. Krzysztofa Chudzio święcenia diakonatu. Jak podkreślił szafarz sakramentu w homilii, od tej pory życie nowo wyświęconych będzie rozpięte pomiędzy dwoma biegunami: przywilejem wybrania do zażyłej więzi z Jezusem w stopniu niedostępnym dla osób, które nie otrzymały tego sakramentu oraz odpowiedzialnością za otrzymany dar, wyrażającą się w dawania świadectwa o Jezusie wobec świata.
Diakonat jest najniższym z trzech stopni święceń, które konsekrują kandydata do wyłącznej służby wspólnocie Kościoła w imię Chrystusa-Sługi. Święcenia diakonatu udzielają przyjmującemu je darów Ducha Świętego do pełnienia posługi głoszenia Słowa Bożego i sprawowania określonych czynności liturgicznych. Zakres kompetencji diakona podaje tzw. homilia obrzędowa:
„Umocnieni darem Ducha Świętego, [diakoni] będą pomagać biskupowi i jego prezbiterom w posłudze słowa, ołtarza i miłości, okazując się sługami wszystkich. Jako słudzy ołtarza będą głosić Ewangelię, przygotowywać Ofiarę Eucharystyczną i rozdzielać wiernym Ciało i Krew Pańską. Oprócz tego, na polecenie biskupa będą mogli głosić kazania i przekazywać Bożą naukę wierzącym i niewierzącym, przewodniczyć modlitwom, udzielać chrztu, asystować przy zawieraniu związków małżeńskich oraz je błogosławić, nosić Wiatyk do ciężko chorych i przewodniczyć obrzędom pogrzebu. Diakoni uświęceni przez nałożenie rąk, które pochodzi od Apostołów, i ściśle związani z ołtarzem, będą pełnić dzieła miłosierdzia w imieniu biskupa lub proboszcza”
Nowych diakonów polecajmy Bogu w naszych modlitwach.