Od 21 maja trwa w Seminarium nowenna poprzedzająca święcenia kapłańskie, które odbędą się w sobotę, 30 maja, o godz. 10:00 w bazylice archikatedralnej w Przemyślu. Tymczasem dziewięciu kandydatów do kapłaństwa będzie przeżywać swoje rekolekcje zamknięte w dniach 24-29.05. Wszystkich zatroskanych o dobro Kościoła prosimy o modlitwę w ich intencji.
15 maja w WSD rozpoczęła się nowenna poprzedzająca święcenia diakonatu, do których przyjęcia przygotowuje się 19 braci z kursu V. Święcenia odbędą się w Niedzielę Wniebowstąpienia Pańskiego, 24 maja, w seminaryjnej kaplicy. Kandydaci do diakonatu będą przeżywać swoje rekolekcje zamknięte w dniach 17-23.05.
W związku z beatyfikacją sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego, która pierwotnie miała się odbyć 7 czerwca 2020 r., Seminarium na 9 maja br. zaplanowało organizację otwartej sesji naukowej, poświęcone osobie Prymasa Tysiąclecia. Z uwagi na panującą sytuację sympozjum odbyło się w ograniczonej formie i zamkniętym gronie w osobach biskupów przemyskich, profesorów, przełożonych i alumnów WSD. O 13:50 uczestnicy wysłuchali nagrania homilii kard. Wyszyńskiego z okazji uroczystości św. Stanisława biskupa. Potem miała miejsce projekcja filmu „Jako w niebie, tak i w Komańczy” (produkcja: Bogdan Miszczak, reżyseria: Maciej Wójcik). Swoimi wspomnieniami, związanymi z osobą Sługi Bożego, w wykładzie pt. „Opatrznościowy pasterz” podzielił się ks. abp Józef Michalik, a potem ks. dr hab. Wacław Siwak przedstawił referat pt. „Kard. Stefana Wyszyńskiego maryjny wymiar walki o zachowanie ducha narodu”. Sesję podsumował metropolita przemyski, ks. abp Adam Szal.
2 maja br., w Uroczystość NMP Królowej Polski, w archikatedrze przemyskiej miała miejsce wyjątkowa okoliczność, którą było przyjęcie sakry biskupiej przez ks. prał. Krzysztofa Chudzio. 3 kwietnia br. papież Franciszek nominował byłego ojca duchownego Seminarium do objęcia urzędu biskupa pomocniczego Archidiecezji przemyskiej, przydzielając mu stolicę tytularną Marazane. Dar pełni kapłaństwa ks. Krzysztof Chudzio przyjął z rąk metropolity przemyskiego, ks. abpa Adama Szala. Współkonsekratorami byli: ks. abp senior Józef Michalik oraz ks. bp Stanisław Jamrozek. W uroczystości uczestniczyli również przedstawiciele episkopatu z różnych części Polski i Ukrainy obojga obrządków. Nowy biskup przyjął zawołanie: Deo fideli et misericordi (Bogu wiernemu i miłosiernemu).
Wspólnota WSD w Przemyślu życzy Księdzu Biskupowi obfitości łask i darów Ducha Świętego potrzebnych do spełniania urzędu pasterskiego wobec powierzonych sobie wiernych.
więcej: przemyska.pl
Boże, Ty w dniu dzisiejszym przez Twojego Syna pokonałeś śmierć i otworzyłeś nam bramy życia wiecznego,
spraw, abyśmy obchodząc uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego, zostali odnowieni przez Ducha Świętego
i mogli zmartwychwstać do nowego życia w światłości.
(kolekta Mszy Zmartwychwstania Pańskiego)
Alleluja! Jezus żyje! Dla alumnów WSD w Przemyślu tegoroczne święta wielkanocne posiadają szczególny wymiar, ponieważ od bardzo wielu lat nie przeżywają ich w rodzinnych parafiach, lecz w murach Seminarium. Po uroczystej Jutrzni i śniadaniu wielkanocnym Wspólnota celebrowała Mszę Zmartwychwstania Pańskiego. Niech radość tego dnia towarzyszy nam wszystkim niezależnie od zewnętrznych warunków. Niech będzie ona udziałem zwłaszcza tych, którzy mimo szczerego pragnienia nie mogli uczestniczyć w przeżywaniu największych tajemnic wiary w swoich świątyniach.
Zaiste, nie Szeol Cię sławi ani Śmierć wychwala Ciebie;
Żywy, żywy Cię tylko wysławia, tak jak ja dzisiaj.
(Iz 38,18-19)
Wstał Pan Chrystus z martwych ninie, uweselił lud swój mile. Alleluja! Niech tak radosne w swoim charakterze święta wielkanocne – choć w tym roku przeżywane w specyficznych okolicznościach – uczą nas nie zatrzymywać spojrzenia na tragedii krzyża, lecz uchylać zasłonę pozornej beznadziei i dosięgać Tego, który czyni wszystko nowe (Ap 21,5), Jezusa Chrystusa – który jako jedyny ma moc odmienić znaczenie trudnych i niezrozumiałych wydarzeń doczesnego życia, tak że przestają być one zarzewiem rozpaczy, a stają się zadatkiem przyszłego uczestnictwa w nieznającym kresu i przekraczającym wszelkie wyobrażenie szczęściu miłosiernego i wszechmogącego Boga.
Życzy: Wspólnota WSD w Przemyślu
Boże, Ty przez wielkanocną ofiarę Chrystusa dałeś swojemu ludowi zbawienie, udzielaj mu obficie Twoich darów, aby osiągnął pełną wolność i posiadł radość życia wiecznego, której pozwalasz mu kosztować na ziemi. Przez Chrystusa Pana naszego.
O, zaiste konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią Chrystusa!
O, szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel!
O, zaiste błogosławiona noc, jedyna, która była godna poznać czas i godzinę zmartwychwstania Chrystusa.
(prekonium paschalne)
Liturgiczna droga Triduum Paschalnego każdego roku prowadzi nas od wieczernika przez Golgotę aż do pustego grobu. Ciemność śmierci zostaje rozjaśniona blaskiem Zmartwychwstania. Powstanie Chrystusa z mroku czeluści po Jego krzyżowej męce, w której pogrążył się dobrowolnie, aby zadośćuczynić Bożej sprawiedliwości za grzechy świata oraz dać nam dowód swojej miłości, jest najważniejszym wydarzeniem całej historii wszechświata. Cała dynamika nocy paschalnej koncentruje się wokół nowego życia w Chrystusie, dlatego też cała jej liturgia pełna jest symboli życia: światła, słowa, wody i uczty.
Po raz pierwszy od kilkudziesięciu lat ze względu na obecną sytuację alumni przeżywają pamiątkę zmartwychwstania Pańskiego we wspólnocie Seminarium. W Wielką Sobotę wieczorem w kaplicy seminaryjnej miała miejsce – w skromnej oprawie – celebracja Wigilii Paschalnej, centralnej liturgii Triduum Paschalnego, jak również całego roku liturgicznego.
Ludu, mój ludu, cóżem ci uczynił?
W czymem zasmucił albo w czym zawinił?
W Wielki Piątek gromadzimy się w skupieniu i ciszy na sprawowaniu pamiątki męki i śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa. Liturgia zaprasza do rozważenia biblijnego opisu męki Pańskiej, a następnie do adoracji krzyża świętego. Wspominając śmierć Chrystusa, pamiętamy, iż nie była ona dla Niego klęską i przegraną, lecz zapowiadanym już wcześniej uwielbieniem i zwycięstwem, które w pełni rozbłysło w Zmartwychwstaniu. Męka Chrystusa jest ostateczną odpowiedzią na problem cierpienia ludzkiego. Jezus nie niweczy go, lecz nadaje mu zbawczą wartość, opromieniając je nadzieją przyszłej chwały.
