O, zaiste konieczny był grzech Adama, który został zgładzony śmiercią Chrystusa!
O, szczęśliwa wina, skoro ją zgładził tak wielki Odkupiciel!
O, zaiste błogosławiona noc, jedyna, która była godna poznać czas i godzinę zmartwychwstania Chrystusa.
(prekonium paschalne)
Liturgiczna droga Triduum Paschalnego każdego roku prowadzi nas od wieczernika przez Golgotę aż do pustego grobu. Ciemność śmierci zostaje rozjaśniona blaskiem Zmartwychwstania. Powstanie Chrystusa z mroku czeluści po Jego krzyżowej męce, w której pogrążył się dobrowolnie, aby zadośćuczynić Bożej sprawiedliwości za grzechy świata oraz dać nam dowód swojej miłości, jest najważniejszym wydarzeniem całej historii wszechświata. Cała dynamika nocy paschalnej koncentruje się wokół nowego życia w Chrystusie, dlatego też cała jej liturgia pełna jest symboli życia: światła, słowa, wody i uczty.
Po raz pierwszy od kilkudziesięciu lat ze względu na obecną sytuację alumni przeżywają pamiątkę zmartwychwstania Pańskiego we wspólnocie Seminarium. W Wielką Sobotę wieczorem w kaplicy seminaryjnej miała miejsce – w skromnej oprawie – celebracja Wigilii Paschalnej, centralnej liturgii Triduum Paschalnego, jak również całego roku liturgicznego.