Mądrości! która z ust Bożych wypływasz,Wszystko urządzasz, zewsząd cel dobywasz:Przybądź i naucz nas dróg roztropności,Wieczna mądrości.
Tekst pierwszej z tzw. wielkich antyfon
Od 17 grudnia rozpoczynamy drugą część Adwentu. Podczas pierwszej skupiamy się na oczekiwaniu na powtórne przyjście Chrystusa – paruzję. Druga ma nas przygotować na kolejne w naszym życiu święta, podczas których czcimy Boże Wcielenie.
Najbardziej charakterystycznym dla liturgii ostatniego tygodnia Adwentu są tzw. wielkie antyfony, śpiewane jako werset do Alleluja przed Ewangelią oraz jako antyfona do Magnificat podczas Nieszporów. Ich teksty są bardzo wymowne. Poszczególne antyfony zaczynają się od słów: O Sapientia (O Mądrości), O Adonai (O Panie), O Radix (O Korzeniu Jesse), O Clavis (O Kluczu Dawida), O Oriens (O Wschodzie), O Rex (O Królu), O Emmanuel (O Emmanuelu). Pierwsze litery tych antyfon, jeśli spojrzymy od ostatniej do pierwszej, tworzą zawołanie: ero cras – jutro przybędę.
W naszej wspólnocie okres ten rozpoczęła Msza Święta roratnia w języku łacińskim, której przewodniczył ks. prefekt Kamil Szpilka. Wyciemniona Kaplica Górna na nowo wypełniła się światłem wraz ze śpiewem radosnego hymnu Gloria in excelsis Deo. Części stałe odśpiewane zostały z tzw. Missa de Angelis – nadając liturgii podniosłego charakteru. Klerycy raz w tygodniu przeżywają tzw. dzień łaciński, kiedy to modlitwy w ciągu dnia są odmawiane w oficjalnym języku Kościoła katolickiego.