Formacja

Formacja w seminarium duchownym przebiega na czterech płaszczyznach. Dzieje się tak dlatego, że do pełnienia misji kapłana we współczesnym świecie potrzebny jest integralny, całościowy rozwój kandydata. Rozwój musi dotykać sfery osobowościowej, duchowej, intelektualnej i pastoralnej każdego alumna.

Formacja ludzka

Jest fundamentem formacji kapłańskiej. Kapłan winien być szczery, uprzejmy, gościnny, dyskretny. Kapłan powinien zawsze zrozumieć, przebaczyć i pouczyć (Pastores dabo vobis 43).

Dlatego też, dla rozwoju tejże formacji, alumni Seminarium co semestr zmieniają miejsce mieszkania oraz współlokatorów, którzy zostają przydzieleni im przez Rektorat. Każdy pokój mieszkalny posiada swojego, wyznaczonego przez przełożonych superiora – czyli osobę odpowiedzialną za pokój.

Taki stan rzeczy jest niesamowitym ubogaceniem alumna. Pozwala na wzajemne poznanie się oraz doświadczenie Chrystusa ukrytego w każdym człowieku.

Alumni pierwszego roku, aby mieć ułatwione wejście w życie seminaryjne, przez pierwszy rok mieszkają w pokojach, w których superiorami są starsi, bo z trzeciego roku, koledzy.

Formacja ludzka, która rozpoczyna się już od pielęgnacji życia w małej pokojowej wspólnocie, jest poszerzona o spotkania w większych grupach, jak kursowe (na np. imieninach kogoś z danego roku), krajańskie (odbywające się w każdą niedzielę i skupiające osoby pochodzące z bliskich parafii) czy koleżeńskie.

Seminarium przygotowuje kleryków także do wzrostu kulturalnego. Każdy kurs, zgodnie z tradycją seminaryjną, rok w rok przygotowuje i przedstawia sztukę, którą oglądają nie tylko alumni i przełożeni, ale i księża biskupi czy profesorowie, rodzice alumnów, siostry zgro­ma­dzeń żeńskich oraz młodzież szkolna.

Tak więc poszczególne roczniki prezentują:

* rok I – przedstawienie z okazji 11 listopada;
* rok II – sztukę filozoficzną, która ma być uwieńczeniem dwuletniego studium filozoficznego;
* rok III – sztukę mówiącą o kapłaństwie;
* rok IV – kabaret związany ze zmianą urzędów domowych;
* rok V – przedstawienie z okazji św. Mikołaja;
* rok VI – jasełka.

Formacja duchowa

Jest ona „sercem, które jednoczy i ożywia bycie kapłanem i jego działalność. Klerycy mają całym swoim życiem przylgnąć do Chrystusa, jako do swojego Przyjaciela.” (PDV 46)

Jest to możliwe dzięki stałej formacji duchowej, nad którą czuwa trzech ojców ducho­wnych. Comiesięczne dni skupienia oraz rekolekcje jesienne i wielkopostne są dla kleryków czasem weryfikacji swojego duchowego wzrostu oraz czasem kontemplacji Chrystusa Eucharystycznego przez ciszę i kontemplację.

Tematyka dni skupienia i rekolekcji porusza różne dziedziny życia chrześcijańskiego i ży­cia kapłańskiego. Bieżące informacje na ten temat można znaleźć w aktualnościach.

W ramach formacji duchowej alumni Seminarium corocznie 3 maja udają się pieszą pielgrzymką do sanktuarium maryjnego w Kalwarii Pacławskiej.

W ramach przygotowań do kapłaństwa alumni przechodzą pewne stopnie rozwoju ducho­wego, które wyrażają się w dopuszczaniu ich przez przełożonych, a udzielaniu przez biskupa różnych posług. Tak więc, pierwszym etapem dla każdego alumna (w III roku formacji seminaryjnej) jest przyobleczenie w strój duchowny – sutannę, które ma miejsce 7 grudnia, w wigilię uroczystości Niepoka­la­nego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Kilka miesięcy później, na zakończenie rekolekcji wielkopostnych, alumni III roku otrzy­mują posługę lektoratu, zaś ich starsi o rok koledzy – posługę akolitatu. Na początku V roku seminaryjnej formacji alumni w sposób uroczysty, wobec biskupa, wyrażają wolę przyjęcia święceń. Kilka miesięcy później, w VII niedzielę wielkanocną, otrzymują święcenia diakonatu.

Uwieńczeniem całej seminaryjnej formacji są święcenia kapłańskie. Odbywają się one w katedrze w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Zwykle w kilka dni po święceniach neo­prezbi­terzy odprawiają uroczystą Mszę świętą we wspólnocie seminaryjnej, udzielając prymicyjnego błogosławieństwa księżom Przełożonym, Profesorom oraz swoim młodszym kolegom a także pracownikom świeckim. Jest to forma wdzięczności za wszystko, co otrzy­mali w czasie pobytu w Seminarium.

Formacja intelektualna

Studia seminaryjne są dwupoziomowe:

* studia filozoficzne – prowadzą do głębszego poznania osoby ludzkiej i jej relacji ze światem, z ludźmi i z Bogiem.
* studia teologiczne – to studium Słowa Bożego. Koncentrują się one na dialogu człowieka z Bogiem.

Studia filozoficzne to pierwsze dwa lata formacji intelektualnej w Seminarium. Zgodnie ze starym Ratio Studiorum kończyły się one tzw. egzaminem z całości filozofii (filozoficum). Alumni przez drugi rok studiów pisali także pracę filozoficzną z jednej z wybranych dziedzin:

* filozofia
* psychologia
* etyka
* religiologia

Studia filozoficzne kończą się złożeniem pracy proseminaryjnej z jednej z wyżej wymie­nionych dziedzin.

Studia teologiczne trwające cztery lata i uwieńczone są egzaminem magisterskim. Przystąpić może do niego alumn po złożeniu pracy magisterskiej z jednego z przedmiotów:

* Liturgika
* Egzegeza Starego Testamentu
* Egzegeza Nowego Testamentu
* Teologia fundamentalna
* Teologia duchowości
* Teologia moralna
* Teologia dogmatyczna
* Patrologia
* Prawo kanoniczne
* Katolicka nauka społeczna
* Historia Kościoła

Nowe Ratio Studiorum wprowadza trochę inną metodę formacji intelektualnej alumnów. Stawia ono głównie na zajęcia ćwiczeniowe alumnów, kiedy teoria jest poddawana dyskusji.

Program tygodniowy w Seminarium przewiduje czas, aby alumni poprzez godziny wykła­dowe (5 dni w tygodniu bez czwartku i niedzieli) oraz studium własne, mogli się przygotować intelektualnie do posługi kapłańskiej.

Alumni w ramach formacji intelektualnej przez dwa pierwsze lata uczą się także języka angielskiego oraz opcjonalnie języka włoskiego.

Formacja pastoralna

Klerycy są przygotowywani do tego, aby umieli ukazywać ludziom Chrystusa, który „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć” (PDV 57).
Właśnie dlatego alumni, poza wieloma obowiązkowymi ćwiczeniami (przede wszystkim z dziedziny katechetyki i homiletyki), mogą rozwijać w sobie własne zainteresowania poprzez dawanie siebie innym.

Porządek tygodnia

W seminarium realizowana jest tzw. „droga tygodnia”, która sprawia, że każdy dzień tygodnia ma swoisty charakter.

Niedziela
„Dzień wspólnoty z Bogiem i ludźmi” – wspólnota z Bogiem budowana jest przez Eucharystię w Archikatedrze oraz przez spotkania z ludźmi w ramach agend seminaryjnej „CARITAS”.

Poniedziałek
„Dzień Słowa Bożego” – w tym dniu rano Msza Święta połączona jest z Jutrznią a wieczorem wspólnota przeżywa celebrację Godziny czytań.

Wtorek
„Dzień posług” – jest to dzień wygłaszania konferencji wychowawczych dla poszczególnych roczników.

Środa
„Dzień wdzięczności”

Czwartek
„Dzień Eucharystii” – Uroczysta Msza św koncelebrowana jest sprawowana rano a wieczorem Adoracja Najświętszego Sakramentu, w tym dniu nie ma wykładów, a po południu alumni mają możliwość długiej rekreacji.

Piątek
„Dzień pojednania i pokuty” – po południu sprawuje się sakrament pokuty, alumni indywidualnie odprawiają Droga Krzyżową.

Sobota
„Dzień Matki Kościoła i Kościoła Matki” – wieczorem alumni spotykają się w grupach dzielenia na tzw. wigilii niedzielnej.

Agendy Caritas

Alumni przemyskiego seminarium w ramach formacji podejmują posługę w agendach seminaryjnej „Caritas”. W zależności od potrzeb i możliwości realizują powołanie do świadczenia miłosierdzia w różnych środowiskach. Poniżej podajemy wykaz aktualnych miejsc posługi alumnów:

1. Dom Pomocy Społecznej Braci Albertynów
2. Dom Pomocy Społecznej (ul. Rogozińskiego)
3. Ośrodek szkolno-wychowawczy (ul. Dworskiego)
4. Dom Dziecka ,,Nasza chatka”
5. Oratorium ss. Michalitek (ul. Basztowa)
6. Hospicium ,,Palium”
7. Świetlica TPD ,,,Przystań”
8. Agenda ,,Wiara – Światło”
9. Zakład karny
10. ZOL – ,,Bakończyce”
11. Duszpasterstwo Głuchoniemych